بزرگنمايي:

پیام خوزستان - به گزارش منیبان، روزنامه جوان نوشت:
فردی به نام بهار قندهاری ویدئویی در صفحه شخصی‌اش منتشر کرده که نشان می‌دهد او مقابل سفارت ایران در دمشق رفته و روی در ساختمان خالی سفارت نوشته «زن، زندگی، آزادی». روی دیوار کناری هم نوشته: «FREE IRANl».
ساختمان سفارت ایران از زمانی که تحریرالشام بر دمشق مسلط شد و دولت سوریه سقوط کرد، خالی است.
عناصر اغتشاشگر در سوریه، همان روز اول ورود به دمشق سفارت ایران را به هم ریختند و تصاویر سید حسن نصرالله و قاسم سلیمانی را هم پاره کردند. اما به نظر می‌رسد دارودسته «زن، زندگی، آزادی» آزادی کامل در حکومت تکفیری‌ها دارند تا وارد سوریه شوند، شعارهای خود را بنویسند و فیلم هم بگیرند. برخی قرائن حکایت از وابستگی بهار قندهاری به گروهک منافقین دارد.
عضو گروهک منافقین در دمشق چه‌کار می‌کند؟
انتشار این ویدئو که قرار بوده اقدامی تبلیغی برای اهالی «زن، زندگی، آزادی» باشد، عملاً در فضای تحلیلی علیه این جریان شده است.
اول آنکه شعارنویسی روی دیوار یک ساختمان خالی در حاکمیتی که علیه ایران است، شجاعت و افتخاری محسوب نمی‌شود.
دوم آنکه همه ایرانیان با تسلط تحریرالشام و به دلیل آنکه آنها به شدت علیه ایران هستند، مجبور به ترک سوریه شدند. چه نسبتی میان کسی همچون بهار قندهاری و تحریرالشام – و شاید هم اربابان تحریرالشام- برقرار است که او اجازه می‌یابد در امنیت کامل در دمشق تردد کند، به سفارت ایران نزدیک شود و فیلم بگیرد و…. در واقع، تحریرالشام دیوار سفارت ایران را به مثابه تریبونی در اختیار اهالی ترور و آشوب علیه ایران قرار داده است؛ پیوند تکفیری‌های سوری و ضد انقلاب ایرانی!
سوم آنکه تحریرالشام یک گروه تندروی تکفیری، اغتشاشگر و اهل ترور و جنایت است. فعالیت تحت حاکمیت چنین گروهی، آبروی نداشته جریان آشوب پاییز 401 را می‌برد و بیشتر از آنکه تبلیغی برای آنها باشد، رسوایی جریان مدعی «زن، زندگی، آزادی» است.
بهار قندهاری که در پوشش فعال حقوق بشری، برای منافقین فعالیت می‌کند، خواهرزاده مهدی قندهاری از اعضای مرکزی گروهک منافقین است.
برخی کارشناسان حوزه امنیت پیش از این هشدار داده بودند که وضعیت به هم ریخته اجتماعی و سیاسی در سوریه و تسلط عناصری که راهبری آنها با سرویس‌های جاسوسی صهیونیستی و امریکایی است،
زمینه را برای فعالیت تروریست‌های مجاهدین خلق در این سرزمین فراهم خواهد ساخت. منافقین گروهکی آواره است که طی دهه‌های گذشته بارها مجبور شده در اردوگاه‌هایی همچون اشرف و لیبرتی در عراق یا تیرانا در آلبانی مستقر شود و اکنون هم سوریه را فضای مناسبی برای استقرار و پیگیری فعالیت‌های ضدایرانی می‌بیند.